*گل سنگ

یکی از عجیب‌ترین گیاهانی که بیشتر در مناطق خشک و بی‌آب می‌روید گل سنگ است؛ این گل از هر زاویه‌ای شباهت بسیار زیادی به سنگ دارد و شاید اگر دقت نداشته نکنید آن را واقعاً با یک تکه سنگ اشتباه بگیرید؛ این گل در رنگ‌های خاکستری، قهوه‌ای و خاکی وجود دارد و تشخیص آن از یک سنگ واقعی بسیار سخت است.

*کم مصرف‌ترین گیاه

وقتی صحبت از گیاهان سخت‌وش می‌شود شاید به فکر کاکتوس بیافتید که در دل کویر زندگی می‌کند اما "Welwitschia" گیاهی است که در طول سال می‌تواند تنها با 5 سانتی‌متر آب روزگار خودش را بگذراند؛ او آب سالانه مورد نیاز خودش را از باران و البته رطوبت‌های هوا دریافت می‌کند؛ نکته جالب در مورد این گیاه این است که عمر آن با این میزان مصرف کم نزدیک به 2 هزار سال است.

*گل مرده

یکی از عجیب‌ترین و شاید منحصر به فرد‌ترین گیاهان دنیا گل مرده باشد؛ این گل بسیار بزرگ است و در نگاه اول شاید بسیار زیبا باشد اما بوی بسیار بدی می‌دهد که باعث شده از آن به نام گل مرده یاد شود؛ این گل در سراسر دنیا رشد می‌کند و  نیاز به مراقبت‌های ویژه ندارد؛ شاید بوی این گل برای انسان بسیار بد باشد اما می‌تواند حشرات و موجودات مختلفی را به خودش جذب کند.

دیابتی ها با خیالی راحت کامتان را شیرین کنید...

استویا( به انگلیسی Stevia) گیاهی با نهایت ارتفاع یک متر، و حداکثر عمر پنج سال با برگ‌های شیرین که بومی آمریکای جنوبی بوده تاب سرما ندارد و مناسب مناطق جنوبی ایران یا کشت گلخانه ای است البته گرمای بیش از 37 درجه برای رشد این گیاه مضر است .خاک کم شور، بهترین خاک برای کشت استویاست.

این گیاه روزکوتاه است به این معنا که طول روز که از 15 شهریورماه کوتاه می شود، گیاه شروع به گل دادن می کند که در این صورت برگهای این گیاه دیگر شیرین نیست. از این رو در ماه هایی که روز بلند دارند مانند بهار و تابستان می توان از برگهای شیرین آن استفاده کرد.

 برگهای آن بسیار شیرین به گونه ای که برگهای خام آن 20 تا 30 برابر  شیرین تر از شکر است.

شیرینی قند حاصل از دانه این گیاه ۲۵۰ تا ۳۰۰ برابر دیگر گیاهان قند آور چون نیشکر و چغندر قند و میزان قند موجود در آن ۱۵۰ برابر آنهاست. عصاره‌استویا در صنایع شیرینی سازی، پزشکی و دیگرصنایع خوراکی کاربرد دارد. در اصفهان به روش کشت بافت تکثیر شده و بسرعت وارد صنعت گز سازی گردیده است. این قند جایگزین مناسبی برای شیرین کننده های مصنوعی چون آسپارتام ،سدیم ساخارین و سیکلامات بوده چون قابلیت جذب کمتری دارد به کاهش قند خون و فشار خون یاری رساند. پاراگوئه، برزیل، چین، تایوان، کره جنوبی و مالزی از مهمترین کشورهای تولیدکننده استویا هستند.

موز قرمز رنگ گونه‌ای از موزهای وحشیه که میوه بومی آمریکای جنوبیه

بسیار شیرین‌تر از بقیه موزها از جمله موز زرد رنگه.رشد این موز خیلی آهسته‌تر از موزهای زرد است و حدوداً 10 ماه طول می‌کشه تا میوه‌ها برسن. این میوه معمولا صادر نمی‌شن و در کلمبیا و اکوادور به فروش می‌رسن.

این موزها از لحاظ ژنتیکی نسبت به سایر آفات مقاوم هستن...

یانگ‌می (Yangmei) - توت فرنگی چینی

"یانگ‌می" یا توت فرنگی چینی همان گونه که از نامش مشخص است بومی چین بوده و از درختانی زیبا و رنگارنگ برخوردار است. درختان یانگ‌می عمدتا در پارک‌ها و باغ‌ها جنبه زینتی داشته و میوه‌های قرمز رنگ آنها دارای طعمی دوست داشتنی هستند. هسته بزرگ یانگ‌می حدود نیمی از کل حجم میوه را به خود اختصاص می دهد.

نونی (Noni)

"نونی" با ظاهر عجیب خود دارای نام‌های عجیبی مانند "پودینگ سگ" و "میوه‌ی پنیری" نیز است. این میوه بومی آسیا است. از نونی بیشتر برای تهیه نوشیدنی‌های میوه‌ای که گفته می شود از لحاظ پزشکی مفید هستند، استفاده می شود. از آبمیوه نونی به طور سنتی به عنوان دارو برای درمان بیماری‌هایی مانند بی نظمی کارکرد روده و عفونت‌های دستگاه ادراری استفاده می شد، اما آزمایش‌های عملی، موثر بودن آن را اثبات نکرده است.

رامبوتان (Rambutan)

"رامبوتان" بیشتر در مالزی رشد می کند و از پوست چرمی قرمز رنگ برخوردار است. رامبوتان یکی از معروف‌ترین میوه‌های جنوب شرق آسیا محسوب می شود. گوشت این میوه، آبدار و شیرین بوده و به طور گسترده در تولید مربا استفاده می شود. گوشت رامبوتان سفید یا صورتی رنگ بوده و هر میوه دارای یک هسته ترد و نرم است که اگر به صورت نپخته خورده شود، خاصیت سمی ملایمی دارد.

سلام خدمت تمام مخاطبین مزرعه ی سبز

عیدتان مبارک

هروزتان عید

عیدتان سرسبز

جملات تاثیرگذار در زندگی

خبرگزاری فارس: گیاهان انواع بسیار مختلفی دارند و می‌توان آنها را متفاوت‌ترین گونه حیات روی زمین دانست؛ گیاهان معمولاً بسیار زیبا و دارای ویژگی‌های خاصی هستند.

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از باشگاه خبرنگاران، در میان تمام زیبایی‌های که گیاهان مختلف دارند مواردی نیز پیدا می‌شود که بسیار عجیب و غیر قابل باور باشد؛ این عجایب می‌تواند رنگ آنها یا حتی شکل و بوی آنها باشد؛ در این مطلب نگاهی داریم به تعدادی از عجیب‌ترین گیاهان دنیا:

*گل پشه خوار

این گیاه یا گل را شاید در انیمیشن‌های مختلف دیده باشید اما باید بدانید که در واقعیت نیز وجود دارد؛ این گل حشرات مختلف را به سمت خود جذب می‌کند و سپس وقتی این حشرات به موهای داخل گل نزدیک می‌شوند دهان آن بسته شده و اسید خاصی در داخل گل ترشح می‌شود؛ این اسید کاری می‌کند تا حشره در طی 12 ساعت هضم شده و گل نیز سیر می‌شود و منتظر حشره بعدی می‌ماند.

ریز گیاه‌های شناور

این گیاه‌ها که "Wolffia angusta" بسیار کوچک هستند به صورتی که تعداد بسیار زیادی از آنها را می‌توانیم در نوک یک سزن جای دهید؛ همچنین محققان کشف کرده‌اند که با تعداد زیادی از این گیاهان می تواند داخل حرف "O" را پر کرد؛ این گیاه به صورت خودرو بر روی آب‌ها به وجود می‌آید و آن قدر ریز است که شاید بعد از خوردن آب هم متوجه حضور آنها در بدنتان نشوید.

نیلوفرهای پهناور

احتمالاً تا به حال نیلوفرهای آبی را دیده‌اید و متوجه شده‌اید که این گیاهان خیلی بزرگ نیستند و اندازه آنها شاید از یک دست بزرگ‌تر نشود اما در مقابل آن "Victoria amazonica" نیلوفر آبی بسیار بزرگی است که می‌تواند وزن انسان‌ها 80 کیلویی را نیز تحمل کند و غرق نشود؛ ریشه این گیاه به تنهایی بیش از 10 متر طول دارد و همچنین قطر آن نیز نزدیک به 5 متر است؛ گل‌های این نیلوفر آبی نیز بسیار جالب هستند؛ چراکه در شب اول رویش سفید ولی روز بعد صورتی می‌شوند.

کارامبولا (Carambola) - میوه‌ی ستاره‌ای

شما را با برخی از عجیب‌ترین میوه‌های جهان آشنا می کنیم. اگر شانس دسترسی به این میوه‌ها را دارید می توانید برای ایجاد تنوع آنها را جایگزین میوه‌هایی کنید که به طور معمول مصرف می کنید.
نام این میوه کاملا مناسب با شکل ظاهری آن است. "کارامبولا" به طور کلی بومی جنوب شرق آسیا است، اگرچه کارشناسان معتقدند به راحتی در نقاط گرمسیری دیگر نیز رشد می کند. هنگامی که کارامبولا برش می خورد کاملا شبیه به یک ستاره پنج پر است. این میوه شیرین نه تنها مزه خوبی دارد، بلکه غنی از ویتامین C و آنتی اکسیدان‌ها بوده و از اسید، قند و سدیم پایینی برخوردار است.

 پیتایا (Pitaya) - اژدها میوه

"پیتایا" حاوی طیف وسیعی از مواد خوشمزه از انواع مختلف کاکتوس است. این میوه در کشورهای مختلف آسیایی رشد کرده و به واسطه کشور یا منطقه‌ای که در آن می روید دارای نام‌های مختلفی است که از آن جمله می توان به "توت فرنگی گلابی" یا "میوه مروارید" اشاره کرد. گوشت میوه پیتایا دارای دانه‌های سیاه - مشابه با کیوی - بوده و به صورت خام خورده می شود. این میوه اندکی ترش مزه است.
دوریان (Durian) - میوه بد بو

 
"دوریان" از بویی به واقع بد برخوردار است که بسیاری را حتی از مزه کردن آن باز می دارد. اما دوریان به عنوان پادشاه میوه‌ها نیز شناخته می شود زیرا بخش خوراکی آن بسیار خوشمزه بوده و در بسیاری از بشقاب‌های کشورهای جنوب غرب آسیا استفاده می شود. در شرایطی که بیش از 30 نوع گیاه دوریان وجود دارد، اما تنها 33 درصد از آنها خوراکی هستند.

کتیرا

کتیرا محصول اصلی نوعی گیاه گون است که گون کتیرا نام دارد. کتیرا عبارت است از ترشحات صمغی خشک شده حاصل از گیاه آستراگالوس گومی فرا که آن را تحت عنوان گوم تراگاکانت یا گون می شناسند. گیاه مولد کتیرا نبات کوچکی است به ارتفاع یک متر بومی آسیای صغیر، ایران ، سوریه و یونان. در اثر خراش دادن ساقه گیاه جدار سلولهای اشعه مرکزی و سلولهای پارانشیمی با جذب آب به تدریج بدل به صمغ می شود،فشار تولید شده سبب رانده شدن صمغ به طرف شکاف می گردد. صمغ در مجاورت هوا در اثر تبخیر آب به تدریج سخت می گردد. شکل محصول خشک شده بستگی به نوع شکافی که بر روی ساقه ایجاد شده است دارد.

آن روز که از مواد پاک کننده امروزی خبری نبود، سدر و کتیرا، در حیات بهداشتی جامعه، نقش عمده‌ای داشتند. هرچند که برای کتیرا، زمینه‌های استفاده دیگری نیز وجود داشت. این صمغ گیاهی گونه‌های مختلفی دارد که به صورت درختچه یا گیاهان علفی چند ساله در ایران به طور کلی آنها را گَوَن می‌نامند. در متون طب سنتی این گیاهان با نام‌های عربی «محلب العقاب» و «اصابع الغروس» معرفی شده اند. از تعداد زیادی از آنها صمغ کتیرا استخراج می‌شود که از نظر اقتصادی بسیار اهمیت دارند، زیرا کتیرا مورد مصرف دارویی و صنعتی فراوانی دارد. بعضی از این گیاهان به علت جذب ماده سلنیوم از خاک سمی هستند و با پی بردن به وجود سلنیوم در این گیاهان به وجود اورانیوم در محل رویش آنها پی می‌برند. شیوه بهره برداری کتیرا صمغی است که از ساقه گون بر اثر فعالیت مکانیکی انسان بر روی آن به بیرون تراوش می‌کند. شروع بهره برداری معمولاً از اواخر فصل بهار است و شصت روز (تا اوایل شهریور ماه) ادامه دارد. بهره برداران ابتدا اطراف ساقه گون را خالی می‌کنند و سپس با تیغ‌های مخصوصی برش موازی با ساقه (موازی با آوندهای آبکش) ایجاد می‌کنند. شیرگون (کتیرا) پس از چند روز به مرور بر اثر برشی که به ساقه وارد شده به بیرون تراوش می‌کند و شیره در معرض نور آفتاب، آب خود را از دست می‌دهد و سفت می‌شود. بهره برداران بیست روز پس از برش به جمع آوری کتیرا می‌پردازند و این عمل را مجدداً تکرار می‌کنند. کتیرا به دو نوع مفتولی و خرمنی تقسیم می‌شود که عمده تولید کتیرای شهرستان اقلید از نوع خرمنی است ولی به دلیل دشواری کار از تولید این محصول در استان کم شده که با تمهیدات لازم می‌توان میزان تولید را به میزان در خور توجهی افزایش داد. کتیرا 10 تا 15 درصد آب، 3 تا 4 درصد مواد معدنی و 3 درصد نشاسته دارد. در کتیرا به طور کلی دو نوع ماده مؤثر وجود دارد، یکی ماده‌ای است محلول در آب به نام تراگاکانتین و دیگری غیرقابل حل در آب که باسورین گفته می‌شود. تراگاکانتین متشکل از اسید گالاکتورونیک است که به قندهای گالاکتوز و کسیلوز متصل است.

منابع

    گون سایت کویرها و بیابانهای ایران

    شهرداری کرمان (برداشت آزاد با ذکر منبع)

یک عمر تماشای دری خون آلود

یادآوری حادثه ای سرخ و کبود

کم کم به علی بال پریدن می داد

ای تیغ نیازی به حضور تو نبود

قیمت آفتاب را نفهمیدند

مردم کوچه های خواب آلود چشم بیدار را نفهمیدند
مرد شب گریه های نخلستان، مرد پیکار را نفهمیدند

وصله های لباس و پاپوشش و یتیمان مست آغوشش
راز آن کیسه های بر دوشش در شب تار را نفهمیدند

مردم دل بریده از بعثت که فقط فکر آب و نان بودند
مثل اشراف عهد دقیانوس قصه غار را نفهمیدند

با تبر باغ را درو کردند حالی از باغبان نپرسیدند
خم به ابرویشان نیاوردند در و دیوار را نفهمیدند

نیمه شب بود و سایه ها آرام کوچه ها را خیس اشک می کردند
گفت مولا که زود برگردیم تا غم یار را نفهمیدند

لات هایی که عبدِود بودند ابتدا با «هُبل» بلی گفتند
بعد از آن هم که یا علی گفتند «أین عمار» را نفهمیدند

آخر قصه‌اش بهایی بود سوره انفطار جاری بود
عالملان قرائت و تفسیر شوق دیدار را نفهمیدند

کودکانی که باخبر بودند از همه روزه دارتر بودند
بس که لب تشنه سحر بودند وقت افطار را نفهمیدند

شعر از احمد علوی

بر آسمان شهر شما مردم این سایه مستدام نخواهد ماند
این می که در غدیر خم آماده است در جامتان مدام نخواهد ماند

چون برگه های باطله خواهد سوخت در گیرو دار زلزله خواهد مُرد
شعری که از امام نخواهد گفت شهری که با امام نخواهد ماند

مردی که جبرئیل به پابوسش لبریز السلام علیکم بود
در بین راه خانه و نخلستان در حسرت سلام نخواهد ماند

سرمست حاکمیتتان بودید او داغدار حکمیت بود
آنجا که حرف، حرف ابوموسی است از دین به غیر نام نخواهد ماند

وقتی نماز حربه دشمن شد مانند روز بر همه روشن شد
حتی نشانه های مسلمانی در مسجدالحرام نخواهد ماند

طوفان شقشقیه به راه افتاد تا آن نگاه خسته به ماه افتاد
دانست ماه از نفس افتاده در بند التیام نخواهد ماند

تا کربلا و علقمه در پیش است خون گریه های فاطمه در پیش است
ظلمی که از مدینه به راه افتاد در کوفه ناتمام نخواهد ماند

ای منکران بی خبر و سرمست مردی که پشت کعبه به او گرم است
بعد از حضور حیدری‌اش دیگر حرفی جز انتقام نخواهد ماند

شعر از احمد علوی

تقدیم به مرد شب گریه های نخلستان

حضرت علی (ع)

هر روز به یاد نخل خشکیده ات

در ام القری جهان

آب پا شی می کنم

گلدان کوچک باغچه ی مان

 شاید قد کشیدن آن،

مرحمی باشد بردلتنگي،

 خورشيد ویرانه های ردالشمس

گیرم که مشرکان،

 درهای خانه ی تورا همیشه بسته کنند!

در عجبم با چه سیمانی می خواهند،

 شکاف رکن یمانی بیت العتیق را پیوند زنند؟!...

لحظه ی اذان،

 بي جانم از شوق شنيدنت

در عجبم اما...

سکوت لب هایم،

 فریادت میزنند.

اندوه بي پايانم

 محو مي شود در سياهي چشمانم

  شرم دارم از برهنگي دستانم...

شرم دارم اما...

نفس در سينه حبس مي كنم،

به نماز مي ايستم...

توسط نگار رحم خدا   خرداد 91

امام خوبیها سلام

دوست دارم در روز تولد باشکوهت عرض ادبی بکنم.اما  آنقدر شرمنده و روسیاهم که حتی انگار قلم نوشتنم نیز متوجه خالی دست هایم شده و توان نوشتن را از من ربوده است.امام عزیزم،دست های خالی ام را پشت سرم پنهان میکنم تا مبادا نگاه چشمان دلنوازت به خالی بودنشان بیفتدوقلب بخشنده ات را آزرده خاطر کند.کریم اهل بیت،هر سال به تو ومهربانیت قول میدهم که گناهان گذشته ام را جبران کنم و پاک بر سر سفره ی محبت و سخاوتت حاضر شوم.اما چه کنم،چه کنم که امسال از تمام سال ها رو سیاه ترم.آن قدر که از نوشتن برای تو احساس شرم میکنم.امام خوبی ها همیشه از زمانی که کودک بودم وقتی یاد مظلومی و غریبی تو می افتادم حلقه ی اشک چشمانم را فرا میگرفت و صدایم به لرزه می افتاد.بغضی گلویم را می فشارید و قطره های اشک آرام روی گونه هایم جاری می شد.ولی حالا پیش ساحت مقدس تو زبان باز میکنم و میگویم من کمتر از آنم که از مظلومیت و غریبی تو سخن بگویم.من کجا و لب باز کردن و گفتن از کریم اهل بیت کجا!لال باد آن زبانی که مظلومیتت را فهمید اما گناهانش را تکرار کرد.لال باد آن زبانی که با تو عهدی بست اما به عهدش وفا نکرد.فرزند مولود کعبه دوست داشتم در روز به دنیا آمدنت زیبا بنویسم و زیبا سخن بگویم اما چه کنم که انگار قلمم روسیاهی مرا بیشتر از خودم درک میکند و نوشته ی مرا سیاه و غبار آلود میکند.شرمنده ام کریم اهل بیت شرمنده...

اما باز ایمان دارم به سخاوت و قلب بخشنده ات.وباز با تو پیمان عشق را تکرار میکنم.باز امید دارم باز ....

دل نوشته توسط

نگار رحم خدا  مرداد 1392