مزرعه ی سبز

فوق جاذبها ابتدا در اواخر دهه 1960 در آمريکا توليد شدند و انواع تجاري آن در اوايل دهه 1970 به بازار آمريکا عرضه شدند. کاربرد اصلي اين محصولات در ابتدا در کشاورزي و باغباني بود که به عنوان هيدروژل براي نگهداري رطوبت خاک در مراحل رشد گياهان به کار برده ميشدند. با مرور زمان بر دامنه مصرف فوق جاذب ها در توليد محصولات ديگر نيز افزوده شد و در اين مسير صنايع بهداشتي بيشتر از ساير بخش ها از ويژگيها و خواص پليمرهاي فوق جاذب بهرهمند گرديدهاند به گونهاي که در سال 1982 ژاپن توانست در عرضه پوشک نوزادان و اطفال تحولي پديد آورد و پوشک فوق جاذب را به بازار عرضه نمايد.

فوق جاذب ها شبکه هاي پليمري هستند که خاصيت نگهداري حلال را در ساختمان خود دارند. آنها از نظر کشساني تمايل دارند که نرم باشند و از لحاظ اسمزي بسيار فعال هستند. فوق جاذب ها داراي وزن مولکولي بي نهايت و اتصالات عرضي هستند که اين اتصالات باعث تشکيل يک شبکه سه بعدي غير قابل حل در حلال مي شود. هرگاه حلال درون شبکه فوق جاذب، آب يا محلول هاي آّبي باشد، فوق جاذب را هيدروژل گويند. فوق جاذب هاي پليمري داراي خاصيت جذب فوق العاده آب در محلول هاي رقيق الکتروليت ها و يا آب خالص بوده و در شرايط متفاوت با مرحله جذب از نظر دما و pHقادر به دفع آن هستند. اينگونه فوق جاذبها در حين جذب و يا دفع آب مي توانند موادي را که در آنها بارگذاري شده است (مانند کود، دارو، سم و ...) با شدت مناسبي پس داده و همانند مخزني از ذخيره اين مواد عمل کنند. اين مواد ويژه به علت آنکه قادرند شرايطي را فراهم آورند که بتوان بر بسياري از تنگناهاي بخش کشاورزي فائق آمد بسيار مورد توجه قرار گرفتهاند. فوق جاذب هاي پليمري مي توانند در چرخه هاي متفاوت جذب و دفع که از نظر اقتصادي مقرون به صرفه باشند و برخي از مشکلات زيست محيطي و بيولوژيکي را نيز به حداقل برسانند مورد استفاده قرار گيرند.

پليمرهاي فوق جاذب آب مي توانند مقادير زيادي آب ويا محلول آبي را جذب نموده و متورم شوند. اين مخازن ذخيره اي کوچک وقتي که در داخل خاک قرار مي گيرند، آب حاصل از بارندگي و آبياري را به خود جذب نموده و از فرونشست آن (Leaching) جلوگيري مي نمايند. پس از عمل جذب و در اثر خشک شدن محيط، آب داخل پليمر به تدريج تخليه مي گردد و بدين ترتيب خاک به مدت طولاني و بدون نياز به آبياري مجدد مرطوب مي ماند.